قدس آنلاین: «محمدحسین محمدیان» پیش از پیکارهای قهرمانی سال ۲۰۱۵ جهان در آمریکا از ناحیه دست مصدوم شد و با وجود مصدومیت و از دست دادن رقابتهای قهرمانی جهان در اردوی تیم ملی حضور داشت. با این وجود او با توجه به اینکه ضرورتی هم برای دادن تست پزشکی نداشت، اقدام به دادن تست دوپینگ داد که با مثبت اعلام شدن آزمایش وی او چهار سال از بهترین دوران زندگی ورزشی خود را از دست داد.
محمدیان بعد از کسب مدال برنز رقابتهای جهانی سال ۲۰۱۴ به عنوان یکی از کشتی‌گیران آینده‌دار و جانشین «رضا یزدانی» در وزن ۹۷ کیلوگرم از او یاد می‌شد اما دوپینگ ناخواسته‌ای که با ناآگاهی گریبانگیر او را گرفت، ۴ سال او را از میادین دور کرد و حسرت حضور در چند دوره پیکارهای جهانی و همچنین بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ ریو را در دلش باقی گذاشت. حسرتی که جز امید نمی‌توانست التیام بخشش باشد.
در روزهایی که تیم ملی کشتی آزاد ایران از داشتن نمایندگانی شش دانگ در وزن ۹۷ کیلوگرم و بعد از «رضا یزدانی» رنج می‌برد و طی این سال‌ها نمایندگان کشورمان در این وزن نتوانسته بودند نتیجه در خور شانی در پیکارهای قهرمانی جهان در این وزن به دست آورند، «محمدحسین محمدیان» با کوهی از انگیزه و با پشت‌سر گذاشتن ۴ سال کابوس‌وار، گام محکمی به دنیای کشتی گذاشت.
محمدیان فرزند «عسگری محمدیان» مرد نقره‌ای کشتی آزاد ایران، طی این سال‌ها هیچگاه دست از تمرینات نکشید و کارش را یک مرتبه دیگر با نایب قهرمانی در پیکارهای قهرمانی کشور در سال ۹۸ و در بجنورد آغاز کرد و مجوز حضور در جام تختی را کسب کرد اما با نظر کادر فنی تیم ملی کشتی آزاد او از حضور در این تورنمنت معاف شد و در مسابقه‌ای به مراتب سخت‌تر و دشوارتر یعنی در جام پلیکونه ایتالیا حضور یافت و با کسب مدال طلا برای دیگر مدعیان وزن ۹۷ کیلوگرم خط و نشان کشید.
محمدیان که مدال برنز پیکارهای قهرمانی جهان را در کارنامه دارد در ایتالیا با پیروزی بر حریف قزاقستانی و ۲ حریف سرسخت آمریکایی و در ادامه حریف کوبایی‌الاصل از ایتالیا و شکست حریف اوکراینی در فینال آن هم با نتایجی درخشان و بدون دادن حتی یک امتیاز، نشان داد که از آمادگی بالایی برخوردار است. به هر ترتیب پیروزی درخشان او برابر «کایل اسنایدر» دارنده مدال طلای المپیک ریو و ۲ مدال طلای قهرمانی جهان از آمریکا اوج درخشش محمدیان بود.
اکنون با حضور «محمدحسین محمدیان» در وزن ۹۷ کیلوگرم و همچنین «علی شعبانی»، «مجتبی گلیج» و تغییر وزن «علیرضا کریمی» و «محمدجواد ابراهیمی» شاهد حضور تعدادی از بهترین آزادکاران وزن ۹۷ کیلوگرم جهان در ایران هستیم و این رقابت تنگاتنگ به طور حتم می‌تواند به یک مدال خوشرنگ در بازی‌های المپیک توکیو بیانجامد.
برهمین اساس محمدیان که این روزها در ساری و زیر نظر پدر قهرمانش تمرینات خود را دنبال می‌کند، پاسخگوی سووالات خبرنگار ایرنا بود که مشروح آنرا در زیر می‌خوانیم.
محمدحسین تمرینات به چه صورتی در دوران کرونایی دنبال می‌کنی؟
به هر حال شرایط خاصی است و در خانه تمرین می‌کنم و البته باشگاه هم هست که به صورت اختصاصی و با حضور تنها چند نفر تمرین می‌کنیم و دوباره به خانه بازمی‌گردم. با توجه به این شرایط مجبوریم که تمرینات را ادامه دهیم و البته با رعایت همه نکات بهداشتی و از مردم عزیز کشورم نیز می‌خواهم به مواردی که از سوی وزارت بهداشت اعلام می‌شود توجه کنند و در خانه بمانند. تنها حفظ امنیت ما نیست بلکه برای سلامت خانواده و اطرافیان است و اگر رعایت نکنیم آمار تعداد مبتلایان افزایش خواهد یافت.
متاسفانه شهرهای شمالی که در روزهای شیوع ویروس کرونا شرایط خوبی نداشت و با کمک مسوولان و رعایت مردم، امیدوارم که از شر این ویروس خلاص شویم.
به عقب بازگردیم. ۴ سال کابوس‌وار را پشت‌سر گذاشتی.
خیلی سخت بود و امیدوارم که دیگر این اتفاق پیش نیاید. تماشای مسابقات کشتی از تلویزیون و اینکه نمی‌توانم کشتی بگیرم برایم بسیار سخت بود. آن اوایل خیلی امیدوار بودم که مدت محرومیتم به ۲ سال کاهش یابد که ناامید شدم و ذهنیت و خود را آماده ۴ سال محرومیت و دوری از کشتی کردم با این هدف که شرایط را باید بپذیرم و برای حضور در المپیک این محرومیت را به فال نیک گرفتم که قوی‌تر، باتجربه‌تر و پخته‌تر شوم تا بعد از پشت‌سر گذاشتن محرومیت، قدرتمندتر از گذشته به میادین بازگردم.
تعویق المپیک در این شرایط به نفعت شد یا ضررت؟
شرایط برای من خوب بود و در اوج بودم و هر چه جلوتر می‌رفتم تشنه‌تر و منتظر مسابقه بعدی بودم و این به نفع من است و البته فکر می‌کنم که تعویق المپیک به گونه‌ای به نفع شد، چرا که در مسابقه بزرگی همچون المپیک می‌توانم با انجام تمرینات بیشتر با آمادگی و بدون اشتباه بروم و از این دریچه که نگاه می‌کنم متوجه می‌شوم که تعویق بازی‌های المپیک توکیو بهتر شد و می‌توانم حداقل در ۴ تا ۵ مسابقه بین‌المللی دیگر شرکت کنم و شرایط بهتری را داشته باشم.
فکر می‌کنی در صورت عضویت در تیم ملی بتوانی در المپیک مدال بگیری؟
من همه تلاشم را می‌کنم و شبانه‌روز تمرین می‌کنم تا خلا دوری چند ساله از کشتی را پُر کنم و چنانچه لیاقت داشته باشم و برای حضور در بازی‌های المپیک توکیو انتخاب شوم. به دنبال خوشرنگ‌ترین مدال یعنی طلا هستم و کسب مدال می‌تواند کمی آرامم کند. بعد از پشت‌سر گذاشتن محرومیت به معنای واقعی تمرین می‌کنم و باز هم احساس می‌کنم که تمریناتم کم است هر قدر که بیشتر تمرین می‌کنم بازهم با خودم می‌گویم کم است و باید ادامه دهم.
خوشبختانه حریفان مطرح و خوبی در ایران در وزن ۹۷ کیلوگرم دارم که در ابتدا باید آنها را شکست دهم و برای شکست آنها نیز باید زحمت بکشم. به هر حال چندین سال در هیچ مسابقه‌ای شرکت نکردم و به همین دلیل نسبت به حریفان باید بیشتر تمرین کنم. باید ببینم که اتحادیه جهانی برای مسابقات چه تصمیمی می‌گرد و چه برنامه‌ریزی دارد.
شانس حضور در المپیک ۲۰۱۶ ریو را هم داشتی.
در سال ۲۰۱۵ و بعد از آنکه به دلیل مصدومیت دوبنده تیم ملی را از دست دادم، قرار بود که در چندین تورنمنت بین‌المللی شرکت کنم و اگر نتیجه می‌گرفتم به عنوان یکی از اعضای تیم ملی به بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ ریو اعزام می‌شدم که متاسفانه آن اتفاق تلخ برایم رخ داد و دوران سختی را پشت‌سر گذاشتم و مسابقات کشتی المپیک را از تلویزیون می‌دیدم و بعد از المپیک نیز به خدمت سربازی رفتم و همه این روزها گذشت و صبر کردم و اکنون در این نقطه قرار دارم و انشالله بتوانم با حضور در المپیک، پاداش صبر همه این سال‌ها را برای خودم و خانوادهام و به پدرم و همه کشتی‌دوستان بدهم.
در ایتالیا و بعد از غلبه بر «کایل اسنایدر» قهرمان بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ ریو و قهرمان چندین دوره پیکارهای جهانی، همه را امیدوار کردی.
کشتی‌های اسنایدر را از قبل دنبال می‌کردم و در ذهنم همیشه نه تنها او بلکه سایر حریفان مطرح جهانی را آنالیز می‌کردم و البته کادر فنی تیم ملی و «غلامرضا محمدی» سرمربی تیم ملی نیز با تماشای کشتی‌های او را آنالیز کردیم و در کشتی مقابل او برنامه‌هایی که کادر فنی به من گفته بودند را اجرا کردم. باید بگویم که مقابل اسنایدر خیلی راحت کشتی گرفتم و او کشتی‌گیر خیلی خوبی در سطح جهان است. البته نمی‌گویم که او با آمادگی کامل مقابل من قرار گرفت و در مقابل نیز من با بدن کاملا آماده مقابلش قرار نگرفتم. البته این موارد را ملاک قرار نمی‌دهم و فقط شروع و بازگشت خوبی برای من بود و میدان اصلی پیکارهای جهانی و المپیک است که باید با کسب مدال در آنجا لذت بیشتری ببریم.
به کشتی برابر «عبدالرشید سعدالله‌یف» هم فکر کردی؟
دیگر مانند گذشته استرس رویارویی با حریفان مطرح جهان را ندارم. رفته رفته در هر مسابقه‌ای که شرکت کنم، بهتر می‌شوم. سعدالله‌یف هم از کشتی‌گیران خوب و مطرح جهان در وزن ۹۷ کیلوگرم است و کشتی‌های او را نیز دنبال می‌کنم و اگر روزی مقابل او قرار گیرم برای پیروزی به مصافش خواهم رفت. حال اینکه فکر کنم سعدالله‌یف مقابلم است، اینگونه نیست که استرس داشته باشم، بلکه به امید خدا و با کمک کادر فنی و آنالیزی که انجام می‌دهیم برای پیروزی به مصافش خواهم رفت.
حضور «علیرضا کریمی»، «علی شعبانی»، «مجتبی گلیج» و «محمدجواد ابراهیمی» و سایر مدعیان سبب شده که رسیدن برای دوبنده تیم ملی در وزن ۹۷ کیلوگرم بسیار سخت و دشوار باشد. نظرت در این خصوص چیست؟
به نظرم این موضوع را باید به فال نیک گرفت و خیلی خوب است. من رقابت را دوست دارم و به طور حتم از دل این شلوغی و رقابت یک مدال خوشرنگ از بازی‌های المپیک بیرون خواهد آمد. رقابت هر چه سخت‌تر باشد و زمانی که دوبنده تیم ملی را بدست می‌آوری برای کسب مدال نیز انگیزه بیشتری خواهیم داشت.
در روزهای کرونایی که تمرینات شخصی برگزار می‌شود، وجود پدرت به عنوان نایب قهرمان المپیک می‌تواند بهترین مربی برایت باشد.
پدرم همیشه حامی و پشتیبان من بود. از روزی که آن اتفاق تلخ برایم افتاد به من انگیزه داد و می‌گفت باید به کشتی برگردی و من هر چه دارم از حمایت پدر، خانواده و البته دوستانم هست که من را تنها نگذاشتند و برای رفتن به باشگاه به دنبالم می‌آمدند.
انتهای پیام/
نظر شما